مسجد یا نمازخانه؟
دوشنبه, ۴ خرداد ۱۳۹۴، ۰۹:۵۱ ق.ظ
کمترین حد ممانعت از بردن نام خدا در
مساجد شاید این باشد که ما هر وقت بخواهیم نمی‌توانیم از فضای مسجد بهره
ببریم زیرا جز در مواقع نمازهای واجب با در بسته روبرو هستیم. آیا این جز
این است که عده‌ای خواسته یا نخواسته مانع از این شده‌اند که افرادی نام
خدا را در مسجد ببرند. بارها تجربه کرده‌ایم که بعد از نماز و احیاناً
ادعیه خاص لامپ‌ها کم‌کم خاموش می‌شود و این یعنی می¬خواهیم در را ببندیم؛
(مؤدبانه) لطفاً مسجد را ترک کنید. و اگر باز خارج نشوید احتمالاً پیرمردی
پرده را کنار می زند و می‌گوید: کاردارم، می-خواهم در را ببندم. و این یعنی
نمازگزاران را در شرمندگی حق‌الناس قرار دادن. و این امر وقتی شدت می‌گیرد
که نگذارند عده¬ای جوان در ماه مبارک رمضان جلسه قرآن برگزار کنند!! و آیا
این ستم نیست؟! آیا افرادی که امین مردم (هیئت امنا) قرار داده‌شده‌اند
می‌توانند به دلیل آن که کاردارند، می‌خواهند به غذا برسند و یا به دلیل
محافظت از اشیا قیمتی مسجد در را به روی کسانی که دوست دارند در زمان های
دیگر نیز از فضای معنوی مسجد بهره ببرند ببندند؟
در طول تاریخ ظلم و بیدادگری در اشکال مختلف وجود داشته است. یکی از مصادیقی که کمتر به آن توجه شده مانع‌شدن از بردن نام خدا در مساجد است. در صورتی که خداوند در آیه‌ی 114 سوره بقره صراحتاً به آن اشاره می‌کند:
«و کیست ستمکارتر از آن کس که نگذارد در مساجد خدا ، نام وی برده شود و در ویرانی آن ها بکوشد؟ آنان حق ندارند جز ترسان و لرزان در آن (مسجد) ها درآیند. در این دنیا ایشان را خواری و در آخرت عذابی بزرگ است.»
در ابتدای آیه سخن از ستمکارترین افراد است و خداوند با این سؤال که ستمکارتر از کسانی که مانع از بردن نام خدا در مساجد می‌شوند وجود دارد؟ هر انسان عدالت‌طلبی را به تأمل وا می‌دارد. از آن جهت عدالت طلب را به طور خاص بیان می¬کنیم که فقط طالبان عدالت یارای مواجهه و براندازی بیداد و ظلم را دارند. در ادامه¬ی آیه ماهیت این بیداد معادل ویرانی مساجد قلمداد شده است. پس باید بیدارباشیم که ویرانی مساجد فقط به خراب کردن بنای مسجد بر نمی¬گردد. پس ماهیت وجودی مسجد برای آن است که نام خدا در آن برده شود.
کمترین حد ممانعت از بردن نام خدا در مساجد شاید این باشد که ما هر وقت بخواهیم نمی‌توانیم از فضای مسجد بهره ببریم زیرا جز در مواقع نمازهای واجب با در بسته روبرو هستیم. آیا این جز این است که عده‌ای خواسته یا نخواسته مانع از این شده‌اند که افرادی نام خدا را در مسجد ببرند. بارها تجربه کرده‌ایم که بعد از نماز و احیاناً ادعیه خاص لامپ‌ها کم‌کم خاموش می‌شود و این یعنی می¬خواهیم در را ببندیم؛ (مؤدبانه) لطفاً مسجد را ترک کنید. و اگر باز خارج نشوید احتمالاً پیرمردی پرده را کنار می زند و می‌گوید: کاردارم، می-خواهم در را ببندم. و این یعنی نمازگزاران را در شرمندگی حق‌الناس قرار دادن. و این امر وقتی شدت می‌گیرد که نگذارند عده¬ای جوان در ماه مبارک رمضان جلسه قرآن برگزار کنند!! و آیا این ستم نیست؟! آیا افرادی که امین مردم (هیئت امنا) قرار داده‌شده‌اند می‌توانند به دلیل آن که کاردارند، می‌خواهند به غذا برسند و یا به دلیل محافظت از اشیا قیمتی مسجد در را به روی کسانی که دوست دارند در زمان های دیگر نیز از فضای معنوی مسجد بهره ببرند ببندند؟
زمانی که ساده‌ترین کارکردهای مسجد که در طول تاریخ مرسوم بوده‌اند نادیده گرفته شود، مسلماً دیگر کسی توقع ندارد کارهایی از قبیل تصمیم‌گیری‌های مهم، برگزاری مراسم عقد و ... در این مکان مقدس انجام گیرد.
در بیان مصادیق دیگر بردن نام خدا در مسجد نباید از بیان حکیمانه امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) غفلت کنیم. ایشان می‌فرمایند: «بزرگترین عمل صالح امام خمینی (ره) جمهوری اسلامی بود.» حال که از جهتی باید نام خدا در مساجد برده شود و این عمل صالحی است و از جهت دیگر بزرگترین عمل صالح کامل‌ترین انسان دوران جمهوری اسلامی بوده است پس در عصر حاضر آنچه که از نام خدا باید در مساجد برده شود و مانع از آن نشد، گفتمان سازی و عملیاتی کردن اهداف و آرمان‌های جمهوری اسلامی است. باید مساجد محلی برای مباحثه، تبیین و تحقق مراحل پنج‌گانه‌ای باشد که ولی امر مسلمین جهت ایجاد تمدن نوین طراحی کرده‌اند. افراط نیست اگر بگوییم آن‌ها که به تبیین مبانی دولت اسلامی در مسجد مبادرت نمی‌ورزند و مانع از روشنگری در مساجد می‌شوند خواسته یا نخواسته در حال ویرانی مساجد هستند. مسجدی که در دهه‌ی 90 باز تعریفی از سبک زندگی اسلامی به نمازگزاران ارائه ندهد نمازخانه¬ای بیش نیست. هیئت امنا و امام جماعتی که مردم را به جهاد فرانخواند و آن‌ها را مهیای قیام همه‌جانبه علیه لجن‌زار تمدن غرب نکنند، ویرانگران مساجد خدا هستند.
مساجدی که روزگاری اعزام رزمندگان اسلام به میدان جنگ را بر عهده داشت، آیا امروز که به فرموده‌ی امام امت «جنگ فقر و غناست» آیا وظیفه‌ای در این امر ندارد؟؟؟ آیا اهل مسجد توانایی آن را ندارند که دست اختاپوسان بیت‌المال را کوتاه کنند؟
هر آن کس که با مسجد سرو کاری دارد و همه‌ی آن‌ها که دست در ویرانی بیت‌الله دارند بترسند از عاقبتی که خدای علیم در پایان آیه بیان می‌فرمایند. عاقبتی که در دنیا خواری و در آخرت عذابی دردناک در انتظار آن‌هاست.
و در پایان فاًین تذهبون؟؟!
خدیجه محمدی
وب جالبی دارم ، با این مطلبت هم واقعا حال کردم .
اگر حسش را داشتی یه سری هم به سایت من بزن .
سرزمین آریایی - http://ariae.ir