در عالم اسلام، خود اسلام آن‌قدر مهجور مانده و مورد ظلم واقع‌شده است که هنوز دعوای بین بسیاری از متفکرین مسلمان در این امرِ واضح مانده ست که رسول و امام وظیفه‌ی تشکیل حکومت دارد یا نه؟
حال که طبق فرمایش حضرت امیر، بشر مسلماً احتیاج به حاکم دارد، چگونه این متفکر مسلمان قبول می‌کند که بشری که وجودش ناقص است به تشکیل حکومت بپردازد ولی این امر را بر امام لازم نمی‌داند؟(چراکه مسلماً بشر نمی‌تواند به‌دوراز حاکم و حکومت قرار گیرد، پس یا باید به حاکمیت انسان کامل تن دهد و یا اینکه حکومت‌های ناقص بشری را مشروع بداند) پس اگر این‌چنین است که بشر به حاکم نیاز داردوحاکمیت بشری نوعی از حکومت است، امام به‌طریق‌اولی باید بر مردم حکومت کند وبر اساس این حاکمیت حکومت تشکیل دهد.
به نظر می‌رسد وقت آن رسیده است که دعوای بر سر چنین امر مسلم پایان یابد، و به‌جای آن، متفکرین به تبیین این امر بپردازند که حکومتی که یک انسان کامل با نظر به وجه الله تشکیل خواهد داد چه نوع حکومتی است؟ که خود این بیان واضح می‌کند که تشکیل حکومت توسط انسان کامل (نبی، امام و کسی که فانی در نبی و امام است) از واجب‌ترین واجبات است.
در حدیث آمده است که عارف، میزان فضل و عدل است. به قطع کسی جز انسان کامل عارف‌ترین افراد نیست. پس اگر قرار است انسان کامل میزان عدل باشد به‌وضوح درمیابیم که حکومتی که به حاکمیت چنین شخصی است عادل‌ترین حکومت‌هاست.
وقتی میگوییم حکومت عادل، یعنی حکومتی که بر اساس نظامات عادلانه‌ی شریعت الهی تشکیل‌شده باشد، یعنی حکومتی که در مسیر قوس صعود، انسان را به وحدت برساند. یعنی حکومتی که انسان در نظامات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و.... تماماً حضور وحدانیت الله را درک کند، در حال حاضر، حکومتی بر بشر حاکم است که بر پایه‌ی نظامات اومانیسم شکل‌گرفته است، نظام اقتصادی که اکنون بر بشر حکومت می‌کند بر اساس اندیشه‌ی سکولار پایه‌گذاری شده است. پس چگونه می‌توان انتظار داشت که چنین اقتصادی انسان را به توحید برساند؟ اقتصادی که اساساً از اندیشه‌ای نشأت‌گرفته است که خدا را مغفول نهاده و نفسانیت را محور قرار داده است، انسان را سراسر دچار کثرت و غفلت می‌کند.
بنابراین بی‌انصافی ست اگر گمان کنیم نبی آمده است احکامی را به دست ما برساند که صرفاً بایدونباید فردی را در آن گوشزد می‌کند و به این جهل، فقه خود را رها کرده و از اینکه نظامات اقتصادی، سیاسی و...را از آن تولید کنیم شانه خالی کرده، دست به دامان نظامات انسان‌محور غربی شویم. باید دانست که پیامبر اکرم با آوردن شریعت کامل از جانب الله، در پی تشکیل حکومت وچه بسا تمدنی است که سراسر الله حاکم باشد، تمدنی سراسر واحد، تمدنی توحیدی برای ساختن جامعه‌ای توحیدی.
در چنین حکومتی است که انسانِ دارای ابعاد گوناگون، می‌تواند به توحید برسد. در چنین حکومتی است که هیچ استعدادی سرکوب نشود.
ما وقتی به چنین حکومتی دست‌یابیم به "تقوای در حکومت" نائل شده‌ایم.
و جنبش نرم‌افزاری و تولید علم عهده‌دار چنین رسالتی است ...
وجیهه زارعی
دریافت