انسان در اندیشیدن معنی می‌شود
:
همه وجود انسان تشکیل‌شده از عقاید او.
انسان آن‌گونه زندگی می‌کند که می‌اندیشد؛ بنابراین زندگی انسان درگرو اندیشه‌اش می‌باشد. هرگونه که فکر کرد و اندیشید به همان مقدار رشد می‌کند و یا برخلاف آن دچار تباهی می‌گردد. انسان به‌طور فطری به‌سوی جامع صفات متعالی گرایش و کشش دارد. با بازنگریستن به آیه‌ی: «نفخت فیه من روحی» حقیقت انسان آینه‌ای است از وجود حضرت حق،
خداوندی که تمام اسماء مقدس و والا مرتبه را داراست. ازاین‌رو دلیل گرایش او گرایش به اصل خود و جذبه‌ی کمال است.
واضح است که انسان در هر مرتبه‌ای که باشد مرتبه‌ای بالاتر را طلب می‌کند و در رکود و بی‌حرکتی احساس نقص می‌کند که افسردگی و بیماری از نتایج این نقصان است. سیر به‌سوی اصل خود پاسخ کمال خواهی اوست ولی هنگامی‌که ارزش‌ها برای شخص تغییر کنند، اصل را فراموش کرده و کمال را در مادیات و مسائل خرد و بی‌ارزشی چون شهرت، ثروت و مقام و... می‌یابد که این مطالبات درخور شأن مخلوقی چون او نیست و مقصود و منظور او برای آفرینش نیل به غایتی گران‌بهاست که مشغول شدن به غیر آن تنها انسان را نسبت به مسیری که باید طی کند بی‌اعتنا و چه‌بسا از آن منحرف می‌سازد. مسیری که سراسر زیبایی مطلق است و شایستگی این را دارد که صراط مستقیم و معبر لقاءالله باشد..
تمامی استعدادهای انسان برای رسیدن به آن هدف ارزشمند به کار گرفته می‌شوند و این راه، بهار انسانیت است.
برای شناخت این مسیر ابتدا باید عقاید و اندیشه‌های خود را بشناسیم! و ببینیم آیا خارج از این مسیر است و یا در راستای پیشبرد ما به سمت جلو؟
عقیده‌ی هر فرد زندگی او و بالاتر از آن خود شخص را می‌سازد چراکه طریقه‌ی زندگی کردن که تمامی گزاره‌های زندگی را شامل می‌شود، دستورالعمل‌هایی است که از نوع بینش و اندیشه‌ی ما برمی‌خیزد و هر حرکتی از کوچک و بی‌اهمیت تا بزرگ‌ترین و حیاتی‌ترین به نوع تفکر ما بستگی دارد، پس عقاید، اعمال و رفتار ما در ساخت شخصیت و زندگی ما اهمیت بسیار دارد.
نوع شخصیت و تفکر هرکس هرگونه که شکل گرفت بر اساس آن اهدافش نیز شکل می‌گیرد. انسان بدون هدف بی‌معناست و هدف است که به او معنا می‌دهد و محرک اوست (همان‌طور که قبلاً گفته شد) انسان بی‌تحرک شباهتی به انسان ندارد؛ زیرا انسان برای سیر و دست‌یابی به اهدافش آفریده‌شده است و کمال او در پاسخگویی به خواسته‌های روح عظیم و بی‌نهایت طلب اوست که اگر پاسخ گفتن به نیازهای حقیقی روح خود را هدف قرار دهد و به‌راستی نیازهای حقیقی را بشناسد و درصدد پاسخ گفتن به آنان برآید، دقیقاً همان هدفی را برگزیده است که باید..
مینا قاسمی
دانش‌آموز 16 ساله
